Gelecek karabasan gibi çöktü üzerimize

Gelecek geldi! Gelecek ‘şimdiye’ aniden geliverdi. Dijital dünya kuruldu! Bilim ve sanayideki gelişmelerle insanın yapamayacağı bir şey yok artık!
Peki, içinde yaşadığımız doğanın ve içimizdeki doğamızın yok olup gitmesi ne olacak? Suyumuz bitiyor… Toprak kuruyor… Ekmeğimiz, etimiz, sebzemiz sahte… Biz de bize yedirdikleri genetiği değiştirilmiş gıdalar gibi oluyoruz. İnsan yediğine benzer derler ya… Yediklerimize benziyoruz giderek…
İlaçlara, haplara, kimyasallara, bilim ve teknolojik gelişmelere bağımlı aciz yaratıklar haline dönüştük/dönüştürülüyoruz. Biyogenetik teknolojisiyle tamamen manipüle edilebilir makineler haline gelmekte olan bir insan topluluğu var önümüzde…

Teknolojileri yönetenlerin ar damarı çatladı! Hayatlarımız üzerindeki dijital kontrol giderek artıyor. Algılarımız değişiyor, değiştiriliyor. Endişelerimiz yönetiliyor. Benliğimizin, sosyal varlıklar olarak gereksinim duyduğumuz aidiyet mekanizmalarının bir bir kaybolduğu aşikâr.
Gelecek geldi evet… Ama hiç de umut ettiğimiz gibi, beklediğimiz gibi değil. Kasvetli ve dehşet verici bir gelecek geldi… Ve onun ‘şimdiye’ ‘aniden gelivermesi’ ile bizim umutla beklediğimiz gelecek için yaptığımız planlar suya düştü... Hayaller kâbusa döndü!

Ölümle burun buruna, sürekli bir hastalık ve salgın tablosu içinde rakamlardan ibaret hale geldi insanlık. Gelecek geldi ve yaşayan hayaletlere dönüştürdü bizi.
Kontrolü kendimizde olmayan dijital bir oyunun içindeyiz sanki… Kâbus bu! Bir karabasan gibi üzerimize çöktü gelecek! Kımıldayamıyor, nefes alamıyoruz… Aciziz! Ağır bir uykudayız…
Uyanmalıyız!
Uyanmalı!
Uyan!
…
“Karlı Bir Gece Vakti Bir Dostu Uyandırmak” isteyen İsmet Özel’in dediği gibi…
“Kardeşler! Kardeşlerim! / Bakın yaklaşıyor yaklaşmakta olan / Bakın yaklaşıyor yaklaşmakta olan / Bakın yaklaşıyor...”