KABULLENİLMİŞ EŞİTSİZLİK

Eşitsizlik, Sosyal bilimlere göre; sosyal yaşam içinde sayılan aktivitelerden; Ekonomi disiplinine göre; kaynaklara ulaşabilmenin, faaliyetlerin ve sonuca isabet eden katma değerin, toplumun tüm bireylerinin ulaşabilirliğinin olmadığını ifade eder.
Ulaşabilirliğin sağlanamamasının bir çok faktörü vardır.
Hiyerarşi açısından değerlendirmede, bireyden başlayan ve en üst kademeye kadar giden yolda; en üstte bir gücün ve bir otoritenin varlığını, devleti görürüz.
Sosyal sistem içinde toplumda; kişilerin, ailelerin, kurumların farklılıkları ve bu farklılıklardan doğan üstünlükleri de “güç” olarak tarif edilir.
Güç ise, sosyal yaşamın ve sosyal yapının kaçınılmaz bir özelliği ve sosyal bilimin anahtarıdır ( Turner,2005;1)
“Güç”, Geleneksel ve Modern olmak üzere ikiye ayrılır.
Geleneksel güç kavramında güç, daha çok siyasi güç olarak algılanmaktadır.
Modern güç kavramı ise, sosyal yaşamın tüm aşamalarını kapsamaktadır ( Votaw,1966;81)
Sosyal yaşamın ve sosyal yapının kaçınılmaz bir özelliği ve sosyal bilimin anahtarı olan “güç”, Votaw’ın tanımına göre, tüm aşamaları kapsaması gerekmektedir ki, eşitsizlik oluşmasın.
Sosyal sistemin tüm aşamalarını kapsayan bir uygulama ile, bireylerin, ailelerin, kurumların ve en üstte olan devlet kurumunun, kendi alanı içinde güçlü olmaları sağlanır ve toplumsal sistem güç kazanır, güçlü olur.
Tabi ki bunun için, sistem içindeki tüm faaliyetlerin ve disiplinlerin senkronize olarak hareket etmeleri sağlanmalıdır. Demokratik uygulamaların amacı da budur.
Pratikte, sistemsel, toplumsal ve hukuksal uygulamalar ve denetimlerdeki aksaklıklar, eşitsizliğin temel sebebini oluşturmaktadır.
Bu noktada en önemli görev devlet ve devlet kurumlarına düşmektedir.
Bireyler, kurumlar karşısında güçsüzdür.
Bireysel anlamda eşitliği sağlamak mümkün olmaz.Bireyin de ne böyle bir görevi, ne de böyle bir gücü vardır. Eşitliğin sağlanması, yasaların ve kamu otoritesinin görev alanına girer.
Demokratik yönetimlerde “ kabullenilmiş eşitsizlik” ile ilgili baştan teslimiyet yoktur. Çünkü, demokratik ülkelerde insan birey olarak görülür ve bireysel haklar yasalarla garanti altına alınmıştır.
Kabullenilmiş eşitsizlik, insan haklarına aykırı bir duygudur. Bu duygunun oluşması, aile, çevre ve otoritenin olumsuzluklarından meydana gelir. Ve bir çok baskılar sonucu oluşan olumsuz duygunun; kişinin gelişmesi açısından da son derece olumsuz ve üzücü olan sonuçları vardır.
Bireyin beden ve ruh sağlığını da olumsuz etkileyen bu durum; bireyin gelişmesinde ve topluma kazandırılması noktasında da olumsuz etki yapar.
Bireyin özgürlüğünün, baskı altına alınmamış kişilik ve kimliğinin oluşması ve geliştirilmesi; toplumsal gelişme açısından son derece önemli stratejik bir konudur.
Mustafa Kemal ATATÜRK, konunun önemine binaen “ Cumhuriyet sizden, fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür nesiller ister” sözüyle; başta öğretmenler olmak üzere tüm halkı bu göreve davet etmiştir.
Cumhuriyetimizin kuruluşunun yüzüncü yılına girerken; Cumhuriyetimizi kuran, başta Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere, yüce Meclisimizin milletvekillerini şükranla, minnetle yad ederim.