BALKAN NACİ İSLİMYELİ

Resim dersinden sınavdayız…
Sınıfın orta yerinde bir masa…
Masanın üzerinde sandalyeye bacak bacak üstüne atarak oturmuş müstahdemin karakalem resmini yapıyoruz…
Daha doğrusu arkadaşlarım yapıyor, ben yapmaya çalışıyorum.
Nevzat öğretmenimiz yanıma geliyor.
Başını bir sağa bir sola çevirip yanımdan ayrılıyor…
Derken,
Sınıfa Naci İslimyeli giriyor…
‘’Naber?‘’ der gibi yüzüme bakıyor, ben de resmimi gösteriyorum.
Bu arada Nevzat öğretmen yanımıza geliyor.
Nevzat öğretmen, kaş göz işaretleriyle Naci’ye bir şeyler anlatıyor.
Naci, elimdeki kurşun kalemi alıyor, yaptığım resme bir iki kez kalemle dokunuyor.
Allah Allah, resim birden canlanıyor…
Gülüyorum..
Nevzat öğretmen, ‘’Geçtin, çıkabilirsin.’’ diyor…
Naci’ye teşekkür anlamında göz kırpıyorum…
Aradan yıllar geçiyor…
Yeni Asır‘da çalışıyorum.
Gazeteleri almak için bayii Erkan abinin yanına gidiyorum.
Naci’yi görüyorum. Koltuğunun altında tuttuğu gazetelerden birisinin ilavesini okuyor.
Selamlaşıyoruz, konuşuyoruz, hal hatır soruyoruz.
Naci, farklılıkçı olduğunu belli ediyor: KISA PANTOLON giymiş.
Naci’yi İrfan Sucuoğlu’nun lokantasına çorba içmeye davet ediyorum.
-Sağol, Atilla, bizimkiler ekmek bekliyor, sonra büroya uğrarım, diyor.

Naci’nin babası nüfus müdürü ressam ve karikatürist Orhan İslimyeli..
Güncel olaylarla ilgili olarak Yeni Asır’a karikatürler çiziyor, o yüzden hemen hemen her gün büroya uğruyor.
Büroya döndükten kısa bir süre sonra Orhan ağabeyi geliyor. Morali bozuk gibi. Sorup sormama kararsızlığı içindeyim.
Naci’yi gördüğümü ve konuştuğumuzu söylüyorum.
-Demek Naci’yi gördün
-Evet abi, gördüm, konuştuk.
-Kısa pantolon giymek için Aydın’da daha erken, diyor Orhan abi.
O zaman anlıyorum, neden moralinin bozuk olduğunu. Ve birden
-Olur mu Orhan abi, Naci geleceğin nasıl olacağını gösteriyor, bence yüreklice bir davranış, gelenekselleşmiş kalıpları kırıyor. Farklılıkçı duruşuyla topluma mesaj veriyor.
-Öyle mi diyorsun Atilla?
-Evet Orhan abi..
Orhan abimin neşesi yerine geliyor…

Yine aradan uzun yıllar geçiyor, bu kez İstanbul’da gazetecilik yapıyorum.
İzmir’den trenle Bandırma’ya, oradan da feribotla İstanbul’a…
Trende gezinirken, kompartımanda Naci’yi görüyorum.. yanındaki hanım…
Sezen, sınıf arkadaşım…
Şaşırıyorum; ama soruyorum..
‘’Siz evlendiniz mi?‘’
İkisi de ‘’EVET’’ diyor..
Naci, Sezen sana çok iyi bakmış, bak kilo almışsın, diyorum.
Naci, gülüyor ve Sezen’e sarılıyor…

Balkan Naci İslimyeli…
Biz arkadaştık, babalarımız, analarımız arkadaştı.
Balkan Naci İslimyeli, ruhunun, bilinçaltının, hayallerinin ülkesinden bulup çıkardığı, yarattığı ölümsüz renkler ülkesine göçtü…
Hangi renge baksak Balkan Naci İslimyeli…